ที่พึ่งที่แท้จริง

จงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง สิ่งอื่นไม่ใช่ จงมีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง สิ่งอื่นไม่ใช่

ปฏาจาราภิกษุณีเถรี

หยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้ายามต้องแสงอาทิตย์อุทัย ย่อมเหือดแห้งหายไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมถูกความแก่ ความเจ็บ และความตาย เผาผลาญไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันนั้น

สามเณรนิโครธ (๑)

ผู้ใดเห็นภิกษุผู้ถึงพร้อมด้วยจรณะ ให้ท่านยืนอยู่เบื้องหน้า ประคองอัญชลีนมัสการแล้ว ผู้นั้นจะได้รับการสรรเสริญในปัจจุบัน เมื่อละโลกนี้ไปแล้ว ย่อมไปสู่สุคติสวรรค์

ยอดผู้นำ และผู้บริหาร

คนพาลสำคัญตนว่าเป็นบัณฑิต บริหารหมู่คณะ ลุอำนาจความคิดของตน คงนอนตายเหมือนกับกระบี่ตัวนี้ คนโง่แต่มีกำลัง บริหารหมู่คณะไม่ดี ก็ไม่เป็นประโยชน์แก่หมู่ญาติเหมือนนกต่อไม่เป็นประโยชน์แก่นกทั้งหลาย ส่วนคนฉลาด มีกำลังบริหารหมู่คณะดี เป็นประโยชน์แก่หมู่ญาติ เหมือนท้าววาสวะเป็นประโยชน์แก่ทวยเทพฉะนั้น

เส้นทางสู่สันติ

กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป บุคคลเล็งเห็นภัยในมรณะนี้ พึงมุ่งต่อสันติ ละโลกามิสเสีย

เทพบุตรมาร (๒)

รูปที่จะพึงรู้แจ้งด้วยจักษุ เสียงที่จะพึงรู้แจ้งด้วยหู กลิ่นที่จะพึงรู้แจ้งด้วยจมูก รสที่จะพึงรู้แจ้งด้วยลิ้น สัมผัสที่จะพึงรู้แจ้งด้วยกาย ธรรมารมณ์ที่จะพึงรู้แจ้งด้วยใจ อันน่ารักน่าปรารถนาน่าใคร่ น่าพอใจ อาศัยความใคร่ ชวนให้กำหนัดมีอยู่ หากภิกษุไม่เพลิดเพลิน ไม่สรรเสริญ ไม่หมกมุ่น ไม่พัวพันอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสและธรรมารมณ์ ภิกษุนี้เรากล่าวว่า ไม่ไปสู่ที่อยู่ของมาร ไม่ตกอยู่ในอำนาจของมาร ไม่ถูกมารครอบงำ เป็นผู้พ้นจากบ่วงมาร ภิกษุนั้น มารผู้มีบาปพึงใช้บ่วง ทำตามความปรารถนาไม่ได้

กรณีศึกษา คุณพ่อตายแล้วไปเป็นภุมมเทวา ตอนที่ 12

เมื่อหัวหน้าโจรป่ากับพวกลูกน้องสมุนโจรเริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจกันแล้ว ความสามัคคีภายในกลุ่มโจรจึงเริ่มค่อยๆ ลดลงไปตามลำดับ จึงทะเลาะกัน เรื่องเล็กน้อยก็ค่อยๆ เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ

กรณีศึกษา คุณพ่อตายแล้วไปเป็นภุมมเทวา ตอนที่ 11

นายทหารหนุ่มรูปหล่อ ได้รับการแต่งตั้งจากที่ประชุมระดับสูง ให้รับภารกิจเป็นผู้นำในการจับโจรป่าในครั้งนี้

กรณีศึกษา คุณพ่อตายแล้วไปเป็นภุมมเทวา ตอนที่ 10

กุลบุตรสุดหล่อในภพชาตินั้น มีความเคารพรักในพระราชาตั้งแต่เยาว์วัย ตัวเขามีโอกาสตามคุณพ่อไปรับเสด็จพระราชา และรู้สึกประทับใจในความงดงามสง่าของพระราชาเป็นอย่างมาก

วัดไกลกังวล

วัดไกลกังวล(เขาสารพัดดีศรีเจริญธรรม)เป็นวัดโบราณหลายร้อยปีมาแล้ว ก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ กลายเป็นวัดร้างและได้รับการบูรณะใหม่ตั้งชื่อว่า"วัดไกลกังวล"