พูดไม่ได้-ได้แค่เห่า คน"เมาคลี"

มงคลที่ ๑๙ งดเว้นจากบาป - บาปแม้น้อยนิด อย่าคิดทำ

เรื่องของพระอรหันต์รูปหนึ่งผู้มีรูปร่างเตี้ย เพราะกรรมที่ทำไว้ในอดีต แต่ท่านก็ได้รับการยกย่องจากพระบรมศาสดาว่า เป็นผู้แสดงธรรมได้ไพเราะที่สุด เรื่องของท่านมีอยู่ว่า

โอ้เจ้าดอกไม้บาน

เธอและสามี ได้ไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ สามีของเธอได้เห็นอานุภาพอันศักดิ์สิทธิ์ของมหาปูชนียาจารย์ นับแต่นั้นเธอและสามีก็มาวัดอย่างสม่ำเสมอ...สามีของเธอ เมื่อทำการค้าก็มักจะถูกโกง ลูกค้าไม่ยอมจ่ายค่าจ้าง นับเป็นเงินจำนวนมาก ทำงานกับเพื่อนก็ถูกโกงค่าจ้าง ได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น...อุทาหรณ์ของผู้ที่รับปากผู้อื่นว่าจะทำบุญแล้วเปลี่ยนใจในภายหลัง เมื่อวิบากกรรมส่งผล จะเป็นอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ตัวเล็กๆก็ทำได้...ถ้าได้ทำ

หนูจะนั่งนิ่งๆ วางใจเฉยๆ เหมือนนั่งคนเดียว แล้วตัวหนูก็หาย เหมือนโดนดูด แล้วเห็นหลวงพ่อองค์ใหญ่ๆอยู่ในท้อง แล้วขยายใหญ่ขนาดเต็มตัวเลย ตัวหนูเบา หลวงพ่อสอนว่า ต้องเป็นเด็กเก่งและดี ต้องสะสมนั่งสมาธิด้วย หนูดีใจที่เห็นหลวงพ่อ

เจ็บกระด้อกระเดี้ย, เจ็บล้วนๆ

ชีวิตในวัยเด็ก เขาต้องประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง เกิดในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน คุณพ่อชอบดื่มเหล้า เมื่อเมาแล้วมักจะทะเลาะกับคุณแม่เป็นประจำ เมื่อทำร้ายคุณแม่ไม่ได้ก็หันมาทำร้ายลูกแทน...เมื่อได้เจอกับหมู่คณะ เส้นทางการสร้างบารมีจึงได้เริ่มขึ้น เขารับบุญที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ตั้งแต่ยุคบุกเบิกจนถึงปัจจุบัน...ที่เขาแก้วเสด็จแห่งนี้ ในทุกวันพระขึ้น 15ค่ำ จะมีหลายคนเห็นดวงไฟกลมๆ สว่างๆ ลอยไปลอยมา อันเป็นที่มาของชื่อ “เขาแก้วเสด็จ”

เธอเป็นนางฟ้ามาเกิด

เธอเกิดมาปากกัดตีนถีบก็แค่ตอนคลอดเท่านั้น...มีชีวิตที่สมบูรณ์ เพียบพร้อม ทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ เรื่องการเรียนก็ราบรื่น มีหมอดูเคยทักว่า เธอเป็นพวกตระกูลนางฟ้ามาเกิด จะสมบูรณ์พร้อมในทุกเรื่องยกเว้นเรื่องความรัก ซึ่งเธอก็คิดว่าน่าจะจริง เพราะตอนนี้เธอเองก็ทุกข์ใจเพราะความรักเช่นกัน...เธอเป็นนางฟ้ามาเกิดจริงหรือไม่...เหตุใดจึงมีชีวิตที่สมบูรณ์เช่นนี้...ที่นี่...มีคำตอบ

มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - ความสัตย์ขจัดอันตราย

โยมพ่อโยมแม่ของสามเณร เห็นพวกโจรกำลังเตรียมมีดเตรียมหลาวต่อหน้าต่อตา ทั้งหวาดกลัวต่อมรณภัย ทั้งโกรธเคืองตัดพ้อสามเณรที่ไม่ยอมบอก ว่า ในป่ามีโจรคอยดักทำร้าย ปล่อยให้พ่อแม่มาหาที่ตายแท้ๆ สงสัยสามเณรคงเป็นพวกเดียวกับโจร ๕๐๐ เหล่านี้เป็นแน่ พวกโจรได้ยินเสียงพร่ำบ่นของคนทั้งสอง จึงรู้ว่าสามเณรเป็นคนรักษาคำพูด แม้เป็นโยมพ่อโยมแม่ก็ไม่ยอมบอก เพราะกลัวจะเสียสัจจะที่ให้ไว้กับโจร

มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - กัลยาณวาทะ

นิครนถ์นาฏบุตร เจ้าลัทธิเดียรถีย์ที่ไม่ชอบใจในพระบรมศาสดา เพราะศรัทธามหาชนของตนเองห่างเหินไป จึงแต่งปัญหาข้อหนึ่งเป็นโอวัฏฏิกสาระ คือปัญหาวนเวียน ไม่มีใครสามารถแก้ได้ ปัญหานี้นิครนถ์ใช้เวลา ๔ เดือน จึงคิดออก และยุให้อภัยราชกุมารเรียนปัญหานั้นจนแตกฉาน เพื่อจะได้ส่งไปโต้วาทะกับพระผู้มีพระภาคเจ้า

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 10

ยักษิณีตนหนึ่งซึ่งสิงสถิตอยู่ในราวป่า ถูกความหิวบีบคั้นมานาน เฝ้ารอคอยโอกาสที่จะจับมนุษย์ผู้อ่อนแอกินเป็นอาหาร ครั้นเห็นหญิงนั้นอุ้มลูกน้อยผ่านมาทางที่อยู่ของตน ก็ปรารถนาจะกินทารกนั้นเป็นอาหาร จึงติดตามมาจนถึงสระโบกขรณี จ้องหาโอกาสที่จะชิงทารกไปจากอ้อมอกของนาง

มงคลที่ ๔ อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม - ทําสิ่งแวดล้อมให้เป็นปฏิรูปเทส ( ๓ )

โดยปกติเมื่อพระสัมมา สัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรม แม้คนฟังยืนอยู่ข้างหน้า ข้างหลังหรืออยู่เลยไปร้อยจักรวาล พันจักรวาลก็ตาม อยู่ในรูปภพหรืออรูปภพก็ตาม ต่างพากันกล่าวว่า "พระศาสดาทอดพระเนตรดูเราคนเดียว ทรงแสดงธรรมโปรดเราคนเดียว" นี้คืออานุภาพแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา